Τα Πηγάδια βρίσκονται μόλις 3 χιλιόμετρα βόρειο-ανατολικά από τα Κύργια. Αγροτικό χωριό με 178 κατοίκους και παράδοση στη καλλιέργεια του  καπνού. Οι κάτοικοι είναι κυρίως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Η ονομασία τους προέρχεται από τα πολλά πηγάδια που υπήρχαν στην περιοχή (γύρω στα 26). Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Ντισμικλί(τ) από τη τούρκικη λέξη «Ντίζ» που σημαίνει γόνατα. Η ιστορία αναφέρει ότι κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στο λόφο που βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία γίνονταν οι εκτελέσεις των κακοποιών που ήταν αναγκασμένοι να ανεβαίνουν το λόφο με τα γόνατα.

 

Αξίζει να επισκεφτεί κανείς το πευκοδάσος των Πηγαδίων, ένας πανέμορφος χώρος αναψυχής, με ιδανικά μονοπάτια για τους λάτρεις της πεζοπορίας, με κιόσκια και παγκάκια, γήπεδο για αθλητικές δραστηριότητες, παιδική χαρά και ξύλινα γεφυράκια.  

Οικισμός Αιγείρου

Το παλαιότερο όνομα του οικισμού ήταν Καβακλή που σημαίνει «Λεύκα». Σήμερα το χωριό είναι ακατοίκητο και απέχει 25 χιλιόμετρα από τη Δράμα. Ένα ορεινό χωριουδάκι με κύριο χαρακτηριστικό τα ερειπωμένα πέτρινα σπίτια των προσφύγων από την Μπάφρα της Μικρά Ασίας. Στο κέντρο του οικισμού βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε από τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο χωριό. Μέχρι και σήμερα την ημέρα της γιορτής του Αγίου γίνεται προσκύνημα από πλήθος κόσμου.

 

Οικισμός Περιστεριάς

Η Περιστεριά είναι το τελευταίο κατοικημένο χωριό του Δήμου Δοξάτου. Απέχει 30 χιλιόμετρα από τη Δράμα. Το πρώτο όνομα του χωριού ήταν Ντεμιρτζόγιαννη, από την τούρκικη λέξη Ντεμίρ που σημαίνει σίδερο και την λέξη Οργιαννη που σημαίνει χωριό. Ελεύθερα μεταφραζόμενο σε σιδεροχώρι. Μετά την αποχώρηση των Τούρκων το ελληνικό όνομα που επιλέχθηκε είναι Περιστεριά, και οφείλεται σε μια μεγάλη σπηλιά που έχει αγριοπερίστερα. Το χωριό κατοικείται και υπάρχει ως οικισμός πάνω από επτά αιώνες. Σήμερα αριθμεί 27 κατοίκους. Το μεγάλο ρεύμα αστυφιλίας καθώς και ο σταδιακός μαρασμός της καλλιέργειας του καπνού έφεραν την εγκατάλειψη του οικισμού. Οι τελευταίοι μόνιμοι κάτοικοι πρέπει να έφυγαν πάνω από 30 χρόνια πριν. Από τότε και μέχρι τις αρχές του 90’ το χωριό κατοικείται εποχιακά στα χρονικά διαστήματα των διακοπών. Τα τελευταία χρόνια η απογοητευτική εικόνα αυτή όμως άλλαξε. Χτίζονται καινούρια σπίτια και το χωριό αρχίζει να κατοικείται και πάλι. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Περιστεριάς προσπαθεί να εφαρμόσει την ιδέα της διατήρησης του πέτρινου παραδοσιακού χαρακτήρα του χωριού και την ανάδειξη του ως παραδοσιακού ορεινού οικισμού.